Tuesday, February 4, 2014

Anakku Ameera Zulaikha dah besar.

Pejam celik-pejam celik anak aku dah umur 10 bulan. Dah banyak benda pandai. Dah pandai berdiri, jalan mapah2 meja. Segala benda nak kemas, pandai kembur-kembur kain, selerakkan segala periuk belanga. ( Ini melampau ). Kadang-kadang terpekik jugak la kat ayah dia, huhuhu.

Dah mula nampak sifat-sifat dia. Antaranya suka makan. Anak aku memang suka makan. Pantang nampak aku pegang makanan cepat je datang. Tau-tau dah berdiri pegang lutut aku nak ngecek. Hehe. Mulut dah kecap-kecap tak sabar mintak suap. Serius cute, perasan puji anak sendiri kan..hahaha. Nak kesah apa, siapa lagi nak puji kan. Haruslah ibu dia sendiri yang puji. Kalau orang lain siap kejar anak nak bagi makan. Anak aku tak payah, kadang-kadang sampai aku menyorok kalau nak makan apa-apa.

Dah pandai sebut mama, abah, ayah. Tapi tak pandai sebut ibu. kalau aku sebut iiiibu. Dia jawab mamah. Tak kesah la nak, ibu ke mama ke. Boleh ampun. Tapi bila dah pandai cakap, tetap nak ibu jugak tau. tak boleh tak...hahaha, ibu taknak mengalah.

Semalam aku tenung muka anak aku dalam-dalam masa dia tengah tido. Serius sayang gila kat anak. Dah besar dah anak aku. Dah pandai macam-macam. Memang anak ni penghibur hati. kalau tengah bersedih memang aku cari dia. Aku peluk dia kuat-kuat. Kadang-kadang pelik anak aku tengok perangai ibu dia ni. Tapi betul tau. Walaupun anak aku tak tau apa-apa, bila aku peluk dia time sedih, ia mampu melegakan hati aku.

Bila tengok anak aku macam dah besar, terasa jugak macam nak mengandung lagi... Hahaha , melampau kan, cakap macam anak dah umur 10 tahun padahal baru 10 bulan... Hm, aku rindu time baby gerak-gerak dalam perut, rindu nak rasa bawak perut ada baby, rindu nak bau syurga, rindu anak aku masa baru lahir, Comel sungguh...

Anak itu anugerah terindah dalam hidupku. Syukur Alhamdulillah ya Allah...

Sayang selamanya "Anakku"...

No comments:

Post a Comment